0
Konuşurken aşırı heyecanlanıyorum
- muharrem
- 18/08/2017 19:56
sosyal anksiyete sosyal anksiyete bozukluğu heyecanlanma göz teması kurmaktan çekinme
{{toplam_adet}} Yorum
Bu gönderiye henüz yorum yapılmamış.
Gönderiye Yapılan Diğer Yorumlar ({{toplam_adet}}) {{toplam_adet}} Yorum
Kullanıcısının Gönderiye Yaptığı Yorumlar ({{member_adet}})
-
{{yorum.Username}}{{formatPostTime(yorum.Time)}}
{{formatPostTimeBefore(yorum.Time)}}{{yorum.RoleName}}{{yanit.Username}} {{formatPostTime(yanit.Time)}} {{yanit.RoleName}}
{{formatPostTimeBefore(yanit.Time)}}{{yanit2.Username}} {{formatPostTime(yanit2.Time)}} {{yanit2.RoleName}}
{{formatPostTimeBefore(yanit2.Time)}}
Benim sorunum şu: Başkalarıyla konuşurken aşırı derecede heycanlanıyorum. Bu durum beni çok rahatsız ediyor, depresyona sokuyor. Kiminle konuşursam konuşayım hangi konuda konuşursam konuşayım bu heyecanlanma yine oluyor bende.
Uzun bir süredir iyi tanıdığım arkadaşlarımla yada kız arkadaşımla ne bileyim cep telefonunda bile konuşurken hatta bazen annemle babamla kardeşimle konuşurken bile konuşmaya başladıgımda yada bana bi soru sorulduğunda birden bir heyecan yapıyorum.
Bu problem bende daha lise 1de başladı tam olarak zamanını hatırlayamıyorum ama 15 - 16 yaşındaydım galiba.
Okulda çok çalışkandım öğretmenlerin sorularına cevap vermek istiyordum. Sorunun cevabını çok iyi bilmeme rağmen Söylemek istediğim seyi heyecandan söyleyemiyordum. Yani cümleler tam olarak çıkamıyordu ağzımdan sonra böyle sürüp gitti bu durum.
Neden böyle heyecanlanıyorum gerçekten hiç aklım almıyor. Ailemde felanda hiçbir sorun olmadı. Gayet mutlu bir çocukluk yaşadım.
Nasıl anlatayım bilmiyorum çünkü çok saçma bir sorun belki okuyanlar gülüyordur. Bazen düşünüyorum sadece bendemi var bu sorun diye. Başkalarıyla konuşurken onlar heyecanlandığımı gördüklerinde kendimi daha da kötü küçük düşmüş yada komik duruma düşmüş hissediyorum. Hiç bir anlam veremiyorum yalnızca Çünkü kendi kendime çok rahat herşeyi istediğim gibi ifade edebiliyorum.
Yani yanlızken çok güzel konuşuyorum ama iş bir başkasıyla konuşmaya gelince çok kısa ve sanki anlamsız cümleler kuruyorum.
Heyecanımı bir türlü yenemiyorum. Konuşmaya ilk başlarken çok çok zorlanıyorum. Bazı seslerle başlayan kelimeleri çıkartmakta çok zorlanıyorum. Eğer bir kelimeyi söyleyemeyeceğimi farkedersem o kelimeye yakın bi kelime seçip öğle başlıyorum konuşmaya.
Elimi anlamsızca oraya buraya sallamaya başıyorum sonra karşımdaki kişinin gözlerine bakamıyorum. Çoğu zamanda ter basıyor.
Hep başka noktalara bakıyorum, bazen saçlarımla ya da kulaklarımla oynarken buluyorum kendimi konuşmamın sonunda.
bundan kurtulmayı normal insanlar gibi rahat bir şekilde heycanlanmadan konuşmayı çok istiyorum...
Bugune kadar çok araştırdım çok ugraştım kendi kendime bu sorunu yenmeye çok çaba gösterdim ama hiç beklemediğim bir anda yine karşıma çıkıyor bu problem. Ne yapayım sizce? Sizin bana önerebileceğiniz bişeyler varmı? Bunun bir tedavisi varmıdır acaba?
Eğer cevap verirseniz beni mutlu edersiniz bu benim için gerçekten çok önemli.
Yardımcı olabilecek herkeze şimdiden teşekkür ediyorum.